С участието: гигантската маса за трапезария, снимка на Ганди, измамена детска кухня, най-тъжното кътче някога... и балони!
Трапезарията е онази стая в нашия дом, за която никога не сме имали визия и това показва. Предната част на дома ни беше обсипана с внимание, но трапезарията беше нещо като странна уловка на случайността. Никога не съм бил доволен от това. Това не е нашият стил, но никога не се чувствах така, сякаш имах време да работя над него сплотено - досега.
Гигантската маса за хранене стои в стаята, защото е само на няколко години и не можем точно да си позволим да разменяме трапезни маси по прищявка. Но момчета, бяха допуснати грешки при закупуването на тази маса. Можехме да купим по-малкия размер, но аз избрах най-големия наличен размер. По практически причини? О, не, получих го за вечери, които щяхме да хвърлим. Да, като родител на две малки деца, наистина предвиждах редовно да се организират вечери, които се случват около официална трапезарна маса. Обвинявам липсата на сън. Харесвам масата, но се надявам, че след повторното й повторение няма да погълне стаята, както сега. Друго голямо парче, което стои, е парчето Gandhi от смесена медия. Обичам го и всъщност е вдъхновение за някои от цветовете и тоновете, за които мислим за преобразяването. Добре, продължавам ...
О, виж, има Спайдърмен Имам обяснение за него - днес беше на 5-ия рожден ден на сина ми, но всичко останало, предполагате е толкова добро, колкото и моето. Първото нещо, което променя: огледалото. Искам да кажа, че заради любовта към всички неща, монтирани на стената, защо купих огледалото? Всъщност знам защо. Току-що се бяхме влезли, беше на разстояние, нямахме нищо на тази голяма стена и бяхме домакини на обяд за куп хора и аз исках нещо за да запълни пространството. Урок: Никога не действайте от отчаяние. Или може би никога не импулсивно купувайте огледала, които изглеждат като от лоби на мотел през 1987 г. в Лас Вегас. Добре, продължавам...
Два ъгъла на трапезарията: Едната страна = детската кухня, която е доста лети, но бих искал да го преместя в спалнята (пръстите й се кръстосаха добре ще се поберат). Противоположната страна = щанд, който си купих в началото на 20-те години, който продължавам да използвам, защото просто не съм му обмислял много мисли. Но сега като се замислих, ще го даря, защото вече не работи. И накрая, без повече adieu... най-тъжният кът от всякога.
С балони. О, иронията. С цялата си сериозност, има причина, поради която това е най-тъжното кътче, и то е свързано с онова невинно изглеждащо нещо от типа на файловите шкафове IKEA, което купих вероятно преди 15 години. Трябва да посветя цял пост на това нещо, защото, макар да изглежда безобидно (но глупаво в трапезария), той седи там, защото съдържа куп неща, с които не искам да се занимавам. Емоционални неща. Така че вместо да подреждам и да се справя със съдържанието на този дървен шкаф и да се занимавам с него, аз го дърпах с това нещо години наред и го забивах в ъглите на стаите и го игнорирах. Е, аз съм за Cure, така че предполагам, че това означава и справяне с моя бизнес. Предполагам, че не всички карти за боядисване и пазаруване на завеси.
Що се отнася до него и докато аз съм минималист, тази стая има нужда от малко любов и внимание. Както казва Мая Анджелу, когато знаеш по-добре, правиш по-добре. Познавам се по-добре от известно време, така че сега е време да се справя по-добре.